piątek, 15 lutego 2013

Kobieta zmienną jest

Przepraszam, przeprasza, przepraszam!

Przepraszam, za moje niezdecydowanie i to, że ciągle kombinuję coś z blogiem.

Otóż... Znowu się przenoszę. Tym razem na stałe, obiecuję!

Kto ze mną zostaje, podnosi rękę w górę i klika  TUTAJ

:*

czwartek, 7 lutego 2013

Słoneczne dni

Po bolesnym pierwszym ząbku i ogólnie burzowych dniach, w czasie których Zwierzak źle sypiał i ciągle marudził, na jego kochanej buźce wreszcie zagościło słońce. 

Od wczoraj, uśmiecha się nieustannie, śmieje, piszczy i przebiera nóżkami, zachęcając do zabawy, a w nocy obudził się tylko raz i to raptem na 5 minut cyckania. 
Uwielbiam go takim, jaki jest teraz! Kocham jego promienną mordeczkę i te iskierki w oczkach o niezidentyfikowanym wciąż kolorze...

Co tu dużo pisać, Zwierzak całkowicie zawładną moim sercem!

wtorek, 5 lutego 2013

Dorosłe jedzonko

Już od dłuższego czasu, Zwierzak interesuje się dorosłym jedzeniem. Krzyczy, prycha i przebiera nogami, wyraźnie dając nam do zrozumienia, że chciałby jeść w tym samym czasie i to samo co my.

Dlatego, od czasu do czasu i dla "świętego spokoju" dzielimy się z nim posiłkami. Raz dostanie trochę banana, raz jabłuszko, raz jogurt, rozmoczonego biszkopta, itd. Oczywiście, wszystko w granicy rozsądku, zarówno pod względem ilości, jak i sposobu podania. I tu właśnie pojawia się "problem", bo zazwyczaj używamy w tym celu łyżeczki, co niejako kłóci się z założeniami metody BLW, której chcieliśmy spróbować   ( ostatnio pisała też o tym Misiowa Mama ). 

Według BLW dziecko, które potrafi samodzielnie i stabilnie siedzieć, oraz wykazuje zainteresowanie nie-mlecznym jedzeniem, jest gotowe na rozszerzenie diety. Ok, brzmi sensownie. Ale co zrobić z takim Zwierzakiem, który z siedzeniem ma jeszcze problem, ale na widok mojego śniadania, dostaje wścieklizny i aż prosi się o nakarmienie? 

Mając do wyboru jedzenie po kątach, albo wyłamanie się z BLW, wybrałam opcję drugą i udałam się do sklepu po mały zapas deserków, obiadków i kaszek. Ta decyzja, to był strzał w dziesiątkę! Maluszek jest zachwycony, my spokojni i też zachwyceni... a BLW i tak spróbujemy, jak tylko głodomorek nauczy się ładnie siedzieć.


piątek, 1 lutego 2013

Mamy go!

Po dwóch dniach gorączki, marudzenia i ogólnych męczarni, nareszcie jest.
Ostra jak brzytewka i bielutka jak śnieg - dolna lewa jedyneczka.
Nasz Pierwszy Ząbek!!! :)

Mamusia pęka z dumy...
... i drży na samą myśl, o następnym.

środa, 30 stycznia 2013

Ząbkowanie

Zwierzakowi idą dolne jedynki. Idą, idą i przebić się nie mogą. 
I o ile dotychczas, dawały o sobie znać jedynie w postaci ślinienia, gryzienia i opuchniętych dziąsełek, o tyle dziś doszła do tego gorączka oraz częste, zielone kupki. 
Biedny maluszek, nawet przez sen pcha łapki do buzi, popłakuje i jęczy. 
Tak mi go żal :(

sobota, 26 stycznia 2013

Porównanie

Spotkaliśmy się dziś ze znajomymi, którzy mają synka młodszego od Zwierzaka tylko o tydzień. Byłam ciekawa, jak taki dzieciaczek wygląda na żywo i przede wszystkim, czy wiele różni się od Naszego smyka. Nie wiem, czy to akurat taki egzemplarz porównawczy nam się trafił, czy to Zwierzak jest tak nieprzeciętnie hmm... okrągły, ale wyglądali przy sobie jak Flip i Flap. W ogóle, ale to w ogóle żadnego podobieństwa nie było między nimi widać. 

Zwierzak jest tłuściutki, krótki i fałdowany, trochę jeszcze niestabilny i jakby lecący przez ręce.Natomiast synek znajomych jest taki... taki inny po prostu. Długi, szczuplutki, powiedziałabym nawet że trochę kościsty, a przy tym wyprostowany i sztywny jak deseczka. Nie mogłam się na niego napatrzeć. Gdybym nie wiedziała, to w życiu bym nie odgadła, że są w niemal identycznym wieku. 

Mimo swoich rozmiarów i słusznej wagi, Zwierzak wygląda bardziej bobasowato. 
Takim dzidziulkiem jest pulchniutkim, Naszym ukochanym.


piątek, 25 stycznia 2013

Rozdwojenie

Kiedy zaczynałam pisać tego bloga, myślałam, że będzie on o wszystkim, że oprócz tematów stricte dzieciowych, uda mi się poruszać w nim kwestię dotyczące mnie samej, w dużo mniej rodzicielskim wymiarze. 

Nie udało się. Nie potrafię.

Dlatego, wzorem innych mam, założyłam drugiego bloga, na którego serdecznie Was zapraszam  KLIK

środa, 23 stycznia 2013

Koczownicy

Podczas podróży do Polski, kiedy byliśmy już na lotnisku, okazało się, że Nasz samolot wystartuje z ponad dwu godzinnym opóźnieniem. Ja ze Zwierzakiem w nosidełku i z torbą na ramieniu, Tata Zwierzaka z drugą torbą i kurtkami pod pachą. Ludzi od groma, w sumie prawie cztery godziny czekania, a miejsc do siedzenia niet.
Po trzykrotnym okrążeniu hali wylotów oraz zaopatrzeniu się w wodę i kanapki, stwierdziłam, że tak być nie może. Niewiele myśląc, ruszyliśmy w kierunku najdalszej z możliwych toalet, zaopatrzonej w pomieszczenie dla rodzica z dzieckiem, po czym zamknęliśmy się tam i zaczęliśmy koczować.

Pierwszą sprawą niecierpiącą zwłoki było nakarmienie Zwierzaka. Usiadłam na krzesełku, wzięłam małego na ręce, przystawiłam i ... nic. Dupa blada. Zwierzak, od dwóch miesięcy karmiony tylko na leżąco, nie potrafił sobie poradzić w innej pozycji. Rozłożyliśmy więc kurtki i bluzy na podłodze, licząc, że tym razem się  uda i ... znowu nic. Lampy i nadawane komunikaty, skutecznie rozpraszały Zwierzaka uwagę, podczas gdy mój lewy cycek groził wybuchem.  Żeby uniknąć kompromitującej plamy na koszulce, miałam do wyboru wypchanie czymś stanika, albo próbę ręcznego odciągania. Wybrałam opcję drugą, gdyż w bonusie zapewniała mi jako taki komfort. Pochyliłam się nad umywalką, chwyciłam sutek i zaczęłam go miętosić między kciukiem a palcem wskazującym. Udało się! Mleko popłynęło wartkim strumieniem, rozpryskując się we wszystkie strony, z wyjątkiem umywalki. Tata Zwierzaka dostał w oko, Zwierzak po czole, a ja zbryzgałam sobie buty. Oj, było wesoło... ;)

Podczas dalszego czekania, również nie zabrakło nam wrażeń. Główną atrakcję stanowiły dwa zasrane pampersy i jedna zaśliniona koszulka, oraz kolejna, udana już próba karmienia. W końcu, po czasie, który wydawał mi się wiecznością, rozpoczęła się procedura przyjęcia pasażerów na pokład samolotu i wreszcie, sam lot, który dla odmiany upłynął nam spokojnie.

Uff.


wtorek, 22 stycznia 2013

Zwierzak potrafi, Zwierzak jest, Zwierzak ma - podsumowanie 5-go miesiąca.

Zwierzak potrafi:
- obrócić się z plecków na brzuszek
- przełączać melodyjki w pozytywce
- przełożyć zabawkę z rączki do rączki
- kręcić się wokół własnej osi leżąc na pleckach
- kręcić się wokół własnej osi leżąc na brzuszku
- podnieść wysoko tułów na wyprostowanych rączkach leżąc na brzuszku
- podnieść pupę i robić "gąsienicę" leżąc na brzuszku
- sięgnąć po zabawkę leżąc na brzuszku
- usiąść z pół siadu
- podnieść pupę leżąc na pleckach
- wystawiać język i wyginać go w każdą stronę
- drapać 
- zasysać dolną i górną wargę
- "sznurować" usta

Zwierzak jest:
- na 99.6 centylu, jeśli chodzi o wagę!

Zwierzak ma:
- rozpulchnione i swędzące dziąsła
- parcie na stanie
- lęk niskości ;)

Ponadto:
- leciał już dwa razy samolotem 
- i zaliczył pierwsze sanki


wtorek, 8 stycznia 2013

Pierwszy śmiech :D

To była sobota, 15 grudnia. 
Stałam w kuchni i mieszałam sałatkę. Tata Zwierzaka z Zwierzakiem  na rękach stali tuż za mną i przyglądali się moim poczynaniom. Z salonu dało się słyszeć dźwięki telewizora, a że akurat puszczali  na vivie "Gangdam style", zaczęłam śpiewać i tańczyć, podobnie jak w teledysku. I właśnie wtedy... Zwierzak po raz pierwszy zaśmiał się w głos :) :) :) To była magiczna i bardzo wzruszająca chwila...

Szkoda tylko, że prawdopodobnie Zwierzak śmiał się Z, a nie DO mamy... 
Ale czy to ważne? ;)

Wracam!

Jestem, jestem!
Trochę mnie tu nie było, ale już wracam i obiecuję nie znikać więcej na tak długo ;)

Dopadł Nas wirus. Chorowaliśmy wszyscy razem i każde z osobna, począwszy od Taty Zwierzaka, a na mnie skończywszy, bo Zwierzak chorował po środku. Na szczęście, najgorsze jest już za Nami i z dnia na dzień czujemy się coraz lepiej. Do końca tygodnia musimy być już w 100% zdrowi, bo w niedzielę rano lecimy do Polski. Jupppiiiii!

A teraz, czas nadrobić zaległości w opisywaniu Zwierzakowych (i nie tylko) poczynań.